4.0       Kesimpulan.

            Masalah sosial merupakan suatu gejala negatif yang semakin menular di kalangan remaja masa kini. Konflik sosial  yang tergolong dalam budaya bangsa Melayu sememangnya hebat dibincang dari masa kemasa di Malaysia sendiri. Bukan sahaja masalah ini terjadi di negara membangun tetapi di negara maju dan juga dunia ketiga.

            Remaja masa kini hidup penuh dengan cabaran demi kemajuan dan kemodenan sehingga mereka kini hidup dengan penuh kebebasan. Kebebasan remaja kini tiada terbatas lagi hingga berlaku pelbagai konflik sosial di kalangan mereka lebih-lebih lagi yang bergelar remaja muslim.

            Islam sebagai suatu agama yang universal yang menghasilkan cara hidup menuntut umatnya supaya mempunyai ilmu dan sentiasa mengamalkannya. Remaja Islam harus bijak memahami bahawa Islam adalah agama yang benar. Kekuatan dan kelemahan bnagsa Melayu bergantung setakat mana ilmu Islam difahami dan dihayati.

          Sekiranya bnagsa Melayu tidak mempunyai ilmu, darjah penghayatan Islamnya akan menjadi rendah. Namun darjah keimanan yang tinggi boleh meletakkan kemantapan asas akidah dan amal berjalan seiring. Hal bakal melahirkan orang-orang yang muttaqin yang mana masalah sosial mampu dibendung dan dikawal.

Bibliografi.

Siti Zulaikha Mohd Noor. (November 2003). Kebahagiaan keluarga          tanggungjawab bersama. Majalah Sinar Rohani: JAKIM           Malaysia.

Soerjono Soekarto. (1993). Teori sosiologi tentang perubahan        sosial. Ghalia Indonesia: Jakarta.

Ahmad Tarmizi Zakaria. (2006, Mei. 29). Membentuk personaliti    remaja. Diambil dari: .

Karim Abdullah. (2008, Jan. 10). Akidah seorang muslim. Diambil dari:     akidah-seorang-muslim/>.

Mohd. Taib Osman. (2006). Bunga rampai kebudayaan Melayu. Dewan Bahasa dan Pustaka,       Kementerian Pendidikan: Kuala Lumpur Malaysia.

3.0       Kewajaran Kajian.

1. Bahasa Melayu Sebagai Budaya Melayu.

Bahasa Melayu ialah Budaya Bangsa Melayu yang mana bahasa kebangsaan yang mesti diperoleh dengan sebaiknya oleh semua lapisan masyarakat demi keutuhan dan kesatuan bangsa dan negara. Bangsa Melayu seharusnya berbangga kerana bahasa Melayu ialah bahasa penghantar di Malaysia.

Bahasa kebangsaan telah membuktikan keupayaannya untuk menjadi perantaraan pendidikan dan pencapaian segala bidang keilmuan serta kemahiran setingginya, bagi semua lapisan masyarakat. Budaya bangsa Melayu ialah bertutur bahasa Melayu yang dituturkan sama ada di rumah, di tempat kerja mahupun tempat awam.

Permerolehan bahasa-bahasa lain adalah kemahiran tambahan yang wajar bagi meningkatkan keupayaan bangsa, mendalami sumber keilmuan dan meluaskan hubungan di serata dunia antarabangsa. Namun, untungnya bangsa Melau ini ialah dengan kelebihan budaya bertutur bahasa ibonda yang mana menjadi teras pembangunan Kebudayaan Bangsa Melayu dalam aspek Budaya Bangsa Melayu Bertutur.

Dasar bahasa dalam pendidikan mestilah dikembalikan kepada dasar yang berkuat-kuasa sebelum 2003 sebagai bahasa pengantar diseluruh sistem pendidikan dari tahap rendah kepada tahap universiti.

Kesusasteraan adalah wahana kemanusiaan yang berbudi tinggi demi pembinaan bangsa yang beradab dan berhemah tinggi serta berjiwa besar oleh itu mata pelajaran Kesusasteraan Melayu mestilah dijadikan mata pelajaran teras dan wajib dalam semua lapisan pendidikan Negara.

Itulah yang dikatakan dalam bahasa itu adanya budaya, jati diri dan ilmu. Dan jati diri dalam bahasa itu membentuk kekuatan. Dengan kekuatan itu sehingga ke hari ini identiti bangsa kita dapat dikekalkan.

Tamadun bangsa perlu dibangunkan atas acuan dan jati diri sendiri sebagaimana yang telah ditunjukkan oleh semua sejarah tamadun besar dunia atau tamadun bangsa yang besar seperti tamadun Yunani, Cina, India, Arab, Eropah dan lain-lain. Sama juga halnya dengan tamadun Melayu. Kita bangsa yang kuat kerana kita mengembangkan bahasa kita sebagai bahasa perdagangan, bahasa politik dan bahasa ilmu sehingga dijadikan sebagai lingua franca.

Dalam bahasa itu juga terkandungnya nilai-nilai, norma-norma, proses-proses, pengalaman-pengalaman yang membentuk jati diri sesebuah bangsa. Kita sebenarnya dapat belajar nilai-nilai budaya bangsa sendiri secara tidak langsung hanya dengan bertutur dalam bahasa Melayu. Sama juga Cina dan India di Malaysia, mereka memahami dan menghormati budaya Melayu kerana mereka faham dan bercakap dalam bahasa Melayu.

Kesenian adalah pengucapan dan daya cipta mulia dan tinggi bagi setiap individu dan seluruh bangsa demi pemertabatan maruah dan hemah pada tahap antarabangsa, maka pembinaan dan kemajuan seni mestilah selaras dengan landasan kebudayaan kebangsaan serta dari kekayaan sumbernya di seluruh Alam Melayu dan warisan kemanusiaan global.

2. Peranan Media Dalam Memelihara Budaya Melayu.

Seterusnya ialah peranan media. Semua bentuk dan pemilikan media mesti memainkan peranan utama sebagai wahana peneguhan teras nasional, kesadaran nasional, keutuhan bangsa dan negara serta kepentingan dan perpaduan nasional dan juga pemikiran bangsa .

Media mesti berperanan sebagai saluran dan wahana maklumat, pendidikan serta hiburan yang terkawal tanpa terlalu terlibat dengan budaya hedonisme, kekerasan dan takberakhlak. Media juga menjadi saluran paling berkesan antara kelompok-kelompok masyarakat, seluruh negara, serantau dan antarabangsa maka ia menjadi wahana pengembling perpaduan serta kesatuan bangsa.

Maka kami mendesak penyelarasan media mesti dilakukan untuk mencapai kesejahteraan dan perpaduan bangsa. Filem adalah media amat berkesan dalam menyampaikan pelbagai gagasan dan tindakan terutama berkaitan kebudayaan, maka kami mendesak supaya filem digunakan sepenuh untuk meneguhkan jati diri bangsa dan menyaring keselamatan bangsa dan Negara.

 

3. Pantun Sebagai Budaya Bangsa Melayu.

Pantun  adalah genre kesusasteraan tradisional Melayu yang berkembang di seluruh dunia khususnya di Nusantara sejak ratusan tahun lampau. Pantun adalah simbol artistik masyarakat Nusantara dan ia adalah lambang kebijaksanaan berfikir. Pantun sering dijadikan sebagai alat komunikasi. Pantun bersifat ringkas, romantik dan mampu mengetengahkan aspirasi masyarakat dengan lebih jelas. Ia begitu sinonim dengan pemikiran dan kebudayaan masyarakat nusantara dan Malaysia.

Di Nusantara, pantun wujud dalam 39 dialek Melayu dan 25 bukan dialek. Pantun juga didapati turut berkembang di selatan Burma, Kepulauan Cocos, Sri Lanka, Kemboja, Vietnam serta Afrika Selatan kerana pengaruh imigran dari Indonesia dan Malaysia.

Pantun di Malaysia dan Indonesia telah ditulis sekitar empat abad lalu. Malah, ia mungkin berusia lebih tua daripada itu seperti tertulis dalam Hikayat Raja-Raja Pasai dan Sejarah Melayu. Seharusnya semua bangsa  Melayu memartabatkan pantun kerana pantun merupakan salah satu budaya bangsa Melayu di samping memastikan generasi akan datang mengenali pantun sebagai seni tradisional Melayu yang unik. Menurut Ketua Bahagian Kesusasteraan Tradisional Dewan Bahasa dan Pustaka (DBP), Rogayah A. Hamid, pantun merupakan satu-satunya hak milik kekal bangsa Melayu yang tidak tercemar dalam pertembungan masyarakat dunia.

Oleh itu, kata beliau, usaha mengekalkan semula pantun terutama pada majlis-majlis tertentu haruslah dipelihara supaya kesenian itu dapat dikembalikan dalam kehidupan Melayu sarwajagat. Disebelah merupakan contoh serangkap pantun.

Jeling-jeling paku,

Paku masak lemak;

Siapa jeling aku

Aku cakap pada emak.

Contoh diatas melambangkan orang Melayu mempunyai kebijaksanaan yang tinggi dalam mengeksploitasi dan memanipulasi hal percintaan dan kasih sayang. Selain itu, kebijaksanaan orang Melayu menjadikan pantun sebagai alat komunikasi dalam beberapa upacara penting seperti upacara merisik, meminang dan adat istiadat perkahwinan, pembuka bicara dalam adat istiadat diraja juga telah memberi gambaran orang Melayu sebagai satu bangsa yang unik.

Selain digunakan untuk berkomunikasi dalam beberapa adat istiadat, pantun juga dijadikan sebagai lirik dalam lagu-lagu Melayu lama seperti lagu Melayu asli, keroncong, dondang sayang, zapin, ghazal, canggung, beduan, seloka rakyat, bongai, belotah, barongan, tumbuk kalang, gendang Sarawak dan sebagainya. Contohnya:

Tuai padi antara masak,

Esok jangan layu-layuan;

Intai kami antara nampak,

Esok jangan rindu-rinduan.

Sehubungan itu, secara jelas pantun dapat memperlihatkan kesopanan Melayu kerana percakapan dalam pantun sentiasa beralas, suka berkias ibarat kerana sikap tolak ansur yang tinggi dan merendah diri.

II. Nilai Kesopanan dan Budi Bahasa.

Aspek kedua dalam kebudayaan yang kini menjadi isu ialah nilai kesopanan dan budi bahasa yang sudah kian ketara lunturnya, bukan sahaja dalam kalangan generasi mudah bahkan dalam generasi dewasa juga, termasuk dalam percaturan politik. Tindakan mengaibkan lawan politik atau saingan kerjaya, fitnah, surat layang, e.mel dan sms layang serta gaya pengungkapan dalam media sudah banyak yang bertentangan dengan nilai kesopanan dan budi bahasa yang terkandung dalam Kebudayaan Kebangsaan, terutama jika disandarkan pada asas yang ketiga, iaitu Islam sebagai terasnya.

Malahan Parlimen yang menjadi tempat wakil rakyat merancang dan menggubal undang-undang negara pun tidak terkecuali daripada mengalami fenomena keruntuhan budi bahasa dan kesopanan apabila bahasa yang kesat, bernada ejekan, nistaan dan yang seumpamnya telah menjadi mainan sebilangan wakil rakyat.



III. Budaya Ilmu Teras Kebudayaan Melayu dan Islam.

Selanjutnya yang ketiga ialah, budaya ilmu yang menjadi teras kebudayaan Melayu dan Islam, dalam beberapa banyak kes telah digeser oleh pertimbangan kuasa dan kepentingan lain seperti kepentingan ekonomi dan pembangunan fizikal. Penghormatan dan penghargaan kepada ahli dan institusi ilmu seringkali menjadi kabur dalam pelbagai bentuk, daripada penghargaan yang berlebih-lebihan kepada kalangan bukan ilmuwan sehingga kepada pencabulan wibawa keilmuan ahli ilmu dalam bentuk tindakan seperti tidak merujuk kepada ahli ilmu atau pakar dalam bidang tertentu dan juga ‘penyingkiran’ ahli ilmu. Apabila ahli ilmu dinafikan dalam penentuan dasar tertentu, maka seringkali terjadilah keadaan “sesat sehingga hujung jalan” dan porak-perandalah negara. Amaran Allah dalam al-Qur`an tentang bahaya kehancuran yang berpunca daripada tidak merujuk kepada ahli ilmu tampaknya tidak menimbulkan rasa gerun dan keinsafan yang nyata dalam kalangan sejumlah pemimpin.

IV. Budaya Muhibah dan Kasih Sayang.

Dalam konteks yang terakhir iaitu budaya muhibah dan kasih sayang, semangat dan tindak-tanduk yang memperlihatkan kesetiakawanan dan kekelompokan sempit kian ketara, terutama dalam bidang politik, baik antara parti dengan parti mahupun antara anggota dalam satu parti, sehingga tidak jarang berlaku keadaan bahawa kebenaran tidak diukur berdasarkan sistem nilai yang diiktiraf, misalnya berdasarkan undang-undang dan peraturan, tetapi berdasarkan seseorang itu di dalam atau di luar kelompok. Keputusan dan tindakan sebahagiannya dilaksanakan tidak berdasarkan lunas keadilan dan kebenaran tetapi berdasarkan sentimen kekelompokan. Sebagai contoh, apabila ada saran agar orang yang terlibat dengan rasuah dalam kegiatan kepartian (yang dilunakkkan dengan istilah politik wang) dilaporkan kepada Badan Pencegah Rasuah untuk dibawa ke muka pengadilan, maka ada pendapat yang mengatakan bahawa rasuah dalam parti merupakan urusan parti dan harus diselesaikan dalam parti, seolah-olah parti mempunyai kedudukan yang lebih tinggi daripada undang-undang negara dan agama.

2.0       Masalah Kajian.

Kemerosotan peranan kebudayaan Melayu sebagai asas Kebudayaan Kebangsaan cukup ketara, antaranya berdasarkan beberapa senario yang berikut.

1. Kebudayaan Melayu Kian Kabur Dalam Institusi Kenegaraan.

Pertama,  Citra kebudayaan Melayu kian kabur dalam institusi kenegaraan. Unsur kebudayaan Melayu kian kurang menonjol dan bahkan terpinggir dalam bidang penyiaran apabila stesen radio dan televisyen, termasuk adakalanya stesen radio dan televisyen kerajaan sendiri, tidak begitu peka akan peranan meningkatkan Kebudayaan Kebangsaan melalui siarannya. Keseluruhan bidang penyiaran di negara ini kini lebih dicirikan oleh kebudayaan asing, terutama dalam rancangan-rancangan hiburannya (misalnya, dalam aspek filem, ciri budaya Bollywood dan Hollywood cukup menonjol, sementara dalam bidang seni muzik amat kuat pengaruh muzik Barat, baik melodi mahupun seni katanya serta penampilan artis-artisnya). Kemanakah hilangnya budaya bangsa Melayu?

Sebilangan anggota masyarakat kita daripada yang muda hingga yang tua (yang jumlahnya tidak kecil) sudah dirasuk oleh hedonisme atau tabiat ketagih hiburan yang melampau dek kerana penyiaran rancangan-rancangan yang tidak sesuai dengan asas Kebudayaan Kebangsaan. Jelas bahawa program televisyen keseluruhannya tidak lagi membayangkan Dasar Kebudayaan Kebangsaan yang berteraskan tiga prinsip, iaitu kebudayaan asal rantau ini (Melayu), unsur-unsur asing yang wajar dan sesuai, dan Islam. Hampir-hampir tiada bedanya siaran stesen televisyen di negara ini dengan yang ada di negara asing kerana masing-masing stesen berlumba-lumba untuk menjadi terpantas dan lebih global.

Keadaan ini diizinkan atas pertimbangan komersial dan ekonomi sehingga kementerian yang bertanggungjawab mengawal bidang penyiaran seakan-akan tidak dapat berbuat apa-apa lagi selain membuat seruan demi seruan. Malahan konflik sering kali terjadi antara dua kementerian yang berkaitan, kerana stesen radio dan televisyen dikawal oleh Kementerian Penerangan manakala stesen radio dan televisyen swasta di bawah kawalan Kementerian Tenaga, Komunikasi dan Multimedia. Kesediaan masyarakat menjadi permisif digambarkan oleh tingkah laku seorang tua berkopiah yang mempromosikan salah satu stesen televisyen dengan ungkapan ”Macam-macam ada!” meskipun yang macam-macam itu cacamarba sifatnya.

Kemudian perhatikanlah pula citra atau imej kota dan bandar serta tempat awam di negara ini yang masih kurang menggambarkan ciri Kebudayaan Kebangsaan, dan masih terlalu dominan ciri kebudayaan asing dan etnik, khususnya dalam aspek bahasa peragaan yang digunakan, baik daripada segi penamaan mahupun pemilihan bahasa peragaan. Adanya undang-undang kecil tentang kuat kuasa penggunaan bahasa kebangsaan di tempat awam di bawah Kementerian Perumahan dan Kerajaan Tempatan tampaknya jauh daripada cukup penghayatan dan pelaksanaannya.

            Dalam pada itu, Kebudayaan Kebangsaan seringkali dileburkan konsep dan realisasinya melalui pencampurbauran antara unsur kebudayaan pelbagai etnik sehingga tidak tampak dengan jelas tiga asas yang ditetapkan pada tahun 1971 itu, iaitu kebudayaan Melayu sebagai asas utama. Seringkali pula konsep kebudayaan disempitkan pengertiannya pada seni tertentu, seperti seni tari, seni muzik dan seni nyanyi. Garis panduan persembahan dalam majlis rasmi yang mengutamakan unsur kebudayaan Melayu telah tidak diamalkan lagi apabila tari naga tanpa kesenian Melayu, misalnya, telah naik tarafnya menjadi acara sambutan rasmi majlis tertentu yang dihadiri oleh pembesar negara.

Dalam kunjungan Dewan Bahasa dan Pustaka ke Kementerian Kebudayaan, Kesenian dan Warisan (kini Kementerian Perpaduan, Kebudayaan dan Warisan) pada sekitar tahun 2000, pegawai-pegawai kanan kementerian berkenaan dengan nada sesal menekankan bahawa sebenarnya telah ada garis panduan pelaksanaan Kebudayaan Kebangsaan dalam majlis dan acara rasmi negara. Tampaknya garis panduan demi garis panduan telah tidak berperanan memandu kebanyakan pihak berkuasa lagi!

1.0 Definisi Melayu.

Siapa sebenarnya yang layak dipanggil sebagai bangsa Melayu? Siapa Melayu? Pendekatan mana yang harus diikuti bagi menakrifkan diri sebagai Melayu? Mengikut penakrifan undang-undang, antropologi, etnologi atau budaya?

Di Malaysia, penduduk pribumi daripada keturunan Minang, Jawa, Aceh, Bugis, dan Mandaling antaranya, yang bertutur dalam bahasa Melayu, beragama Islam dan mengikuti adat istiadat Melayu, semuanya dianggap sebagai orang Melayu. Bahkan orang bukan pribumi yang berkahwin dengan orang Melayu dan memeluk agama Islam juga diterima sebagai orang Melayu. Mereka dikatakan telah “masuk Melayu”.

Melayu menurut Perlembagaan Persekutuan dalam perkara 160 (2) ditakrifkan sebagai “Seseorang yang beragama Islam, bertutur bahasa Melayu, mengamalkan adat istiadat Melayu yang lahir sebelum hari merdeka sama ada di Persekutuan atau Singapura, taau pada hari merdeka dia bermastautin di Persekutuan atau di Singapura”.

Manakala menurut penakrifan antropologi pula, mengikut teori Syed Husin Ali, seorang antopologist negara, orang Melayu itu dari segi lahiriah, lazimnya berkulit sawo matang, berbadan sederhana besar serta tegap dan selalu berlemah-lembut serta berbudi bahasa. Dari segi etnologi, Melayu bermakna kelompok masyarakat yang mengamalkan sistem kemasyarakatan dwisisi iaini budaya dan agama serta kegenerasian yang termasuk dalam bangsa Mongoloid.

Tetapi dari segi definisi budaya (cultural definition), Melayu itu merangkumi seluruh penduduk pribumi di Dunia Melayu (Nusantara), iaitu penduduk serumpun tidak kira agama, bangsa, bahasa dan adat istiadat masing-masing yang diikuti oleh sesuatu kelompok serumpun tersebut.

Menurut Syed Hussein Al-Attas menerusi bukunya “Mitos Pribumi Malas”, para pengkaji barat mempercayai orang Melayu tergolong dalam gagasan puak Malayo-Polinesia. Gagasan ini termasuk mereka yang menghuni kawasan goegrafis yang dikenali sebagai Myanmar, Kemboja, Indonesia, Fillipina, dan Kepulauan Polinesia ssehingga ke Kepulauan Hawaii. Orang Melayu pertama menghuni kawasan nusantara Melayu ini dipercayai pada kira-kira 50,000 SM.

Namun pendapat ini sedikit bercanggah dengan pendapat yang dikeluarkan oleh Abdul Rahim Kajai. Menurut beliau, Bangsa Melayu adalah penduduk asal gugusan pulau Melayu atau alam Melayu seperti di pulau Jawa, Bugis, Madura, Bawean, Minangkabau dan juga Banjar. Orang Asli seperti suku kaum Semang, Jakun dan Pangan termasuk dalam definisi Melayu kerana mereka juga adalah penduduk Asli di Semenanjung.

Sehubungan dengan itu, beliau menegaskan bahawa, “jika seseorang itu bangsa Melayu, dia akan tetap dan kekal sebagai bangsa Melayu, walaupun dia dilahirkan di Kutub Utara, bertukar kerakyatan, hatta bertukar agama sekalipun..” Kajai menjelasakan, “undang-undang keturunan sesuatu bangsa menurut hukum Allah, hukum Rasul, adat manusia dan segala makhluk Allah, iaitu haiwan dan kayu-kayan berdasarkan di sebelah bapa”.

Gagasan Kajai bersifat tertutup dan ketat. Bukan sebarang manusia boleh diterima berbangsa Melayu walaupun mereka menganut agama Islam. Kajai lebih mengutamakan warisan, keturunan, persamaan dalam sosio budaya, dan geografi.

Pertubuhan Silat Seni Gayong (M), Gelanggang Harimau Belian, Kampung Medan merupakan sebuah gelanggang silat awam yang mana semua anak-anak muda boleh berkecimpung di dalam arena persilatan ini. Gelanggang ini merupakan sebuah gelanggang yang agal lama telah ditubuhkan dan di antara gelanggang yang telah melahirkan pesilat-pesilat kebangsaan dan negara.

Gelanggang Harimau Belian ini disertai oleh murid-murid yang berada di dalam lingkungan usia tujuh tahun sehingga dewasa. Lazimnya, gelanggang ini mengadakan latihannya setiap hari Jumaat malam, Ahad Malam, dan Selasa malam. Latihan akan diadakan daripada pukul 9.00 malam sehinggalah ke pukul 11.00 malam. Namun adakalanya latihan akan berlarutan sehingga ke pukul 11.30 malam seandainya waktu pertandingan semakin hampir.

Latihan yang di adakan sebanyak 12 kali di dalam sebulan  ini bertujuan agar kesemua anak-anak murid Tuan Haji Jaafar Jamaludin in mendapat latihan yang secukupnya agar setiap buah pukul yang di ajar akan dapat ditangkap dan dipelajari dengan mahir dan pantas. Bagi pembelajaran kanak-kanak, mereka akan di ajar mengikut silibus yang telah ditetapkan mengikut peringkat demi peringkat. Manakala bagi pelajar yang berusia 15 tahun dan ke atas, mereka akan di ajar seperti orang dewasa.

Pada awal penubuhan gelanggang silat ini, sebanyak RM 5 dikenakan setiap bulan kepada ahli. Namun, dek kerana yuran itu tidak dapat dilunaskan dengan jelas dan mengikut masa yang telah ditetapkan, Tuan Haji Jaafar Jamaludin telah memberi kelonggaran dengan tidak mengenakan yuran kepada pelajar yang mengikuti latihan silat di gelanggang tersebut.

“Intan bersinar berkilau-kilau,
Srikandi bertarung seperti harimau.”

Bukan Hang Tuah sahaja yang boleh menjadi perwira. Siapa sangka, si gadis kecil menjadi srikandi dunia? Begitulah yang boleh di umpamakan buat Linnazirah Binti Juni yang baru menginjak 17 tahun dan adiknya Nur Adilah Binti Juni yang berusia 14 tahun. Kecil-kecil cili padi namun hebat di gelanggang membuktikan kekuatan diri.

Bakat Linnazirah mula menyerlah pada tahun 2008 apabila buat pertama kalinya beliau menyertai Pertubuhan Silat Seni Gayong (M), Gelanggang Harimau Belian, Kampung Medan sekaligus menjadi anak murid pertama Tuan Haji Jaafar Jamaludin PJK. Adiknya turut mengikuti jejak kakaknya dengan menyertai arena persilatan ini.

Linnazirah dan Nur Adilah dilahirkan di Malaysia manakala ibu bapanya berasal daripada seberang iaitu Indonesia. Masing-masing bersekolah di Sekolah Menengah Taman Tun Harun yang mana Linnazirah bakal menghadapi Sijil Peperiksaan Malaysia manakala adiknya berada di tingkatan dua.

Bakat Linnazirah lebih terserlah apabila pada tahun 2008 beliau telah mewakili Selangor untuk menyertai Seni Mempertahankan Diri Kebangsaan (SMDK) dan meraih pingat perak dalam acara Bunga Tanjung dan pingat gangsa dalam acara Golongan Keris.
Pada 27,28, dan 29 Jun 2009, beliau mewakili Gelanggang Harimau Belian ke peringkat negeri yang mana beliau telah meraih emas dalam acara Kunci Mati, pingat perak dalam acara Bunga Tanjung dan Golongan 21. Usaha beliau tidak berhenti sampai di situ. Beliau semakin giat menjalankan latihan demi latihan bagi memeprbaikan kekurangan yang ada. Usahanya berbaloi apabila sekali lagi beliau meraih pingat.

Selang sebulan, beliau telah mewakili Pesaka Daerah Petaling pada 10,11,12, dan 13 Julai 2009 dalam Kejohanan Sukan Selangor (SUKSES) yang di adakan di Sungai Besar, Sabak Bernam. Beliau telah meraih pinagt emas dalam acara Tempur Puteri atau Gamda Puteri. Kemenangan demi kemenangan inilah yang melonjakkan nama beliau di dalam arena persilatan apabila telah terpilih untuk mewakili Selangor ke peringkat Sukma pada tahun 2010 di Melaka

“Keris ditangan berlumur darah, 
Jangan dilupa warisan sejarah.”

Bukan mudah bagi membina mahupun membangunkan sesuatu tempat atau pertubuhan. Begitulah juga dengan Tuan Haji Jaafar Jamaludin PJK apabila beliau terpaksa mempertahankan apa yang beliau mulakan agar warisan yang ada masih tetap boleh dinikmati oleh anak muda masa sekarang.

Berbekalkan semangat dan kecekalan hati beliau, beliau telah menggunakan pengalaman yang ada untuk menubuhkan sebuah pertubuhan yang di kenali sebagai Pertubuhan Silat Seni Gayong (M), Gelanggang Harimau Belian, Kampung Medan. Maka secara tidak langsung, beliau merupakan tulang belakang yang paling utama di dalam pertubuhan ini. Kuasa masih di tangan beliau sehingga kini agar tidak berlakunya perpecahan yang tidak diingi di dalam pertubuhan ini.

Sepanjang tempoh beliau menjadi jurulatih silat, beliau telah membina hampir tujuh gelanggang bagi mempertahankan warisan dan ilmu yang beliau miliki. Pada permulaan pertubuhan silat ini, beliau telah mendirikan sebuah gelanggang yang hanya berdindingkan buluh dan mengggunakan lampu minyak tanah. Namun beliau telah berusaha memperbaharui gelanggang tersebut dengan menggantikan dinding buluh tersebut dengan atap nipah.

Cekal dan tekad, beliau terus berusaha bagi memberikan keselesaan pada anak murid yang mempelajari ilmu persilatan dengan menukarkan dinding sedia ada dengan getah yang berwarna hitam. Hari berganti hari, pembaharui masih dijalankan apabila beliau akhirnya berjaya menukarkan dinding gerah tersebut dengan dinding zink. Namun disangkakan panas sehingga ke petang, rupanya hujan di tengah hari.

Pada tahun 2004, Gelanggang Harimau Belian, Kampung Medan di arahkan untuk berpindah kerana dikatakan gelanggang haram apabila gelanggang tersebut berada di atas tanah rizab kerajaan. Gelanggang sedia ada tersebut terpaksa ditutup selama setahun kerana tidak mempunyai tanah untuk didirikan sebuah gelanggang. Kegigihan Tuan Haji Jaafar Jamaludin PJK dalam memperjuangkan ilmu persilatannya telah membuahkan hasil.

Beliau telah membuat permohonan kepada pejabat daerah agar diberikan sebidang tanah untuk dibangunkan sebuah gelanggang silat. Permohonan beliau telah diluluskan namun bersyarat. Beliau telah diberi syarat supaya membayar deposit sebanyak RM 5000 dan membayar RM 1000 setiap tahun. Tuan Haji Jaafar Jamaludin telah berusaha untuk membayar deposit tersebut. Namun, beliau tidak mampu untuk membayar RM 1000 setiap tahun kerana kebanyakkan ahli silat tidak menjelaskan yuran seperti yang ditetapkan.

Beliau telah berjumpa dengan Menteri Besar Selangor untuk memohon agar gelanggang tersebut diberi secara percuma. Berkat skesabaran beliau, permohonan beliau diluluskan tanpa syarat. Pada tahun 2005, Gelanggang Harimau Belian, Kampung Medan mula didirikan semula sehinggalah ke hari ini yang mana gelanggang tersebut sedang di ubah suai buat masa sekarang.

“Bunga Tanjung, Tempur Puteri,
Pantang berundur sebelum mati.”

Pertubuhan Silat Seni Gayong (M), Gelanggang Harimau Belian, Kampung Medan merupakan sebuah gelanggang silat yang sepenuhnya dimiliki dan dikelolakan oleh Tuan Haji Jaafar Jamaludin PJK. Hasil tangannya, berbagai-bagai kejayaan telah diukir dan dicipta oleh anak-anak muridnya.

Namun pipih tidak datang melayang, bulat tidak datang bergolek. Tanpa usaha, kegigihan, kesungguhan malah keazaman dan tekad yang padu, tidak mungkin kejayaan-kejayaan Pertubuhan Silat Seni Gayong (M), Gelanggang Harimau Belian, Kampung Medan mengukir nama dengan gah di setiap pertandingan tidak kira apapun peringkatnya.

Hasil sentuhan tangan beliau, sebahagian anak murid di bawah jagaan beliau pernah memasuki pertandingan sehingga ke Landon, Sarawak dan selebihnya di peringkat daerah, negeri, dan Malaysia. Hasil tangan beliau yang tebaru, seorang anak muridnya bakal mewakili Selangor bagi memasuki pertandingan Sukma pada tahun 2010 di Melaka.

Pada bulan April 2009, Tuan Haji Jaafar Jamaludin telah menghantar sepuluh ppesilat beliau untuk memasuki pertandingan di peringkat negeri. Lima daripada sepuluh pesilat tersebut telah terpilih untuk mewakili Selangor bagi memasuki Seni Mempertahankan Diri Kebangsaan (SMDK) di Alor Star.
Pada 27,28, dan 29 Jun 2009, Beliau telah menghantar lima orang bagi mewakili pesilat beliau di Seni Mempertahankan Diri Kebangsaan (SMDK) yang di adakan Alor Star, Kedah. Pesilat beliau telah meraih pingat emas dalam acara Kunci Mati, pingat perak pula dalam acara Bunga Tanjung dan Golongan 21.

Kejayaan yang melayakkan pesilat hasil tangan beliau ialah dengan mewakili Pesaka Daerah Petaling di dalam kejohanan Sukan Selangor (SUKSES) pada 10,11,12, dan 13 Julai 2009 lalu yang di adakan di Sungai Besar, Sabak Bernam. Pesilat beliau telah meraih pingat emas dalam Tempur Puteri/Ganda Puteri.

Pada tahun 2008, seramai tujuh orang pesilat beliau telah mewakili Pertubuhan Silat Seni Gayong Negeri Selangor dalam Seni Mempertahankan Diri Kebangsaan (SMDK) di peringkat kebangsaan. Pesilat beliau telah meraih pingat Perak dalam acara Bunga Tanjung.
Pada tahun 2002, beliau yang menjadi Pengurus Pasukan Negeri Selangor telah membawa Selangor ke Negeri Pahang dan telah meraih hampir keseluruhan pingat yang dtawarkan. Negeri Selangor pada waktu itu telah merangkul 8 pingat emas, 7 pingat perak, dan 9 pingat gangsa. Kejayaan Negeri Selangor di bawah kelolaan beliau telah melayakkan Negeri Selangor menduduki tempat ketiga dalam keseluruhan acara.

“Hebat Tok Lela pada kerisnya,
Hebat mereka pada tuannya.”

Siapa yang tidak mengenali pengendali atau peneraju utama Pertubuhan Silat Seni Gayong (M), Gelanggang Harimau Belian, Kampung Medan jikalau bukan Tuan Haji Jaafar Jamaludin PJK. Separuh usianya didewasakan di Kampung Medan di mana beliau telah menetap di Kampung Medan sejak dari tahun 1963 sehinggalah sekarang. Tahun ini genaplah usianya yang ke 72.

Beliau bukanlah calang-calang orangnya kerana beliau pernah berkhidmat di Universiti Malaya pada tahun 1968 yang mana telah berkhidmat selama 23 tahun sebagai Timbalan Naib Canselor. Pada tahun 1991, beliau telah menamatkan ofsyennya dua tahun sebelum bersara daripada Timbalan Naib Canselor Universiti Malaya.

Usai bersara, beliau telah bekerja sendiri sebagai pemandu teksi selama 15 tahun. Seawal usia remajanya lagi, beliau telah berkecimpung di dalam arena persilatan. Tanggal Februari 1973, bermulalah pembelajarannya di dalam ilmu persilatan. Namun bukan senang untuk menimba ilmu persilatan ini. Bermacam pahit-maung yang ditempuhi oleh beliau.

Guru silat beliau yang pertama berasal daripada Kota Semut, Kedah. Namun peringkat pertama tersebut tidak dapat dihabiskan dengan mudah apabila gurunya tidak dapat meneruskan pengajaran ilmu persilatan tersebut. Gurunya kedua beliau pula berasal daripada Kampung Pandan. Nasib yang sama menimpa beliau apabila guru yang kedua turut tidak dapat meneruskan pengajaran terhadapnya.

Berkat usaha beliau yang gigih, beliau telah berjaya mengambil ujian tahap pertama pada tahun 1974 dalam ilmu persilatan Silat Seni Gayong. Kata orang, tuah ayam nampak di kaki, tuah manuia siapa yang tahu. Begitulah yang boleh takrifkan untuk beliau apabila beliau telah mula menjadi penolong jurulatih silat.

Hari demi hari, beliau terus gigih berusaha agar matlamatnya tercapai. Berkat kesabaran, beliau telah mengikuti kursus jurulatih selama enam bulan yang telah di sertai seramai 70 orang. Alhamdulillah, Allah merestui permohonannya apabila beliau telah ditauliahkan dengan Bekung Merah yang bertaraf jurulatih pada tahun 1975 yang disampaikan Menteri Besar Selangor, Datuk Harun Idris sehinggalah ke hari ini.

Jika dikira masa yang di ambil untuk beliau digelar jurulatih hanyalah selama dua tahun sahaja iaini daripada tahun 1973 sehingga 1975. Itulah yang dinamakan dengan bakat yang wujud di dalam dirinya yang akhirnya mampu bersinar menyinari kehidupnnya.

Tanggal 25 Oktober 2009 ini pasti akan menjadi tarikh keramat buat beliau apabila bakal menyandang Tali Pinggang Hitam yang memiliki tahap yang tertinggi sekali iaitu enam cula. Anugerah tersebut bakal diadakan di KL Enterian Hotel, Chow Kit yang mana adinda kepada Baginda Sultan Selangor yang akan menyampaikan anugerah tersebut.

      Umumnya, 64 tahun dahulu, pentadbiran Malayan Union telah diisytiharkan oleh British pada  1 April 1946 di King’s House yang kini dikenali sebagai Carcosa Seri Negara, Kuala Lumpur. Pada waktu itu, gabenor pertamanya ialah Sir Edward Gent. Malayan Union telah menggantikan Pentadbiran Tentera British yang sebelum  ini mentadbir Tanah Melayu. Raja Inggeris mempunyai kuasa penuh dan langsung ke atas Tanah Melayu. Pentadbiran Malayan Union diterajui seorang Gabenor, sebuah Majlis Mesyuarat Kerja dan sebuah Majlis Mesyuarat Undangan. Sebelum penubuhan Malayan Union, Tanah Melayu telah dikuasai oleh Parti Komunis Malaya  iaitu  PKM selama 14 hari  selepas kekalahan Jepun pada tahun 1945. Dalam tempoh 14 hari, PKM melakukan keganasan sehingga menimbulkan keadaan huru-hara. PKM bekerjasama dengan tentera Bintang Tiga bagi merampas balai  polis dan pejabat  pentadbiran. PKM turut menjalankan undang-undang sendiri dengan menjatuhkan hukuman terhadap sesiapa yang bersubahat dengan pihak Jepun. Pihak British menubuhkan Pentadbiran Tentera British yang dikenali sebagai PTB  pada September 1945. PTB diketuai oleh seorang Ketua Pegawai Hal Ehwal Awam bernama Sir Ralph Hone. Tujuannya untuk melaksanakan suatu pentadbiran peralihan sebelum sebuah pentadbiran awam diperkenalkan. Antara kejayaan PTB ialah menghapuskan penguasaan Parti Komunis Malaya selama 14 hari di Tanah Melayu serta mengawal dan memberhentikan pergaduhan antara kaum di beberapa tempat di Tanah Melayu. Akhirnya keamanan dan undang-undang dapat ditegakkan di Tanah Melayu. Setelah itu, pihak British melaksanakan pula pentadbiran Malayan Union.  

     Malayan Union ditubuhkan dengan  tujuan untuk membentuk satu bangsa Malayan Union. Secara langsung, British mengharapkan golongan imigran akan menumpukan kesetiaan   kepada Malayan Union. Penubuhan Malayan Union  mampu  mengurangkan  serta  mengawal   kuasa politik orang Melayu yang dipercayai memberikan kerjasama kepada tentera Jepun ketika pemerintahan Jepun. Melalui penubuhan Malayan Union, ia akan menjimatkan perbelanjaan pentadbiran British. Pentadbiran berasingan antara Negeri-negeri Selat, Negeri-negeri Melayu Bersekutu dan Negeri-negeri Melayu Tidak Bersekutu telah menelan perbelanjaan yang besar. Penubuhan Malayan Union menjamin penguasaan British terhadap sumber ekonomi Tanah  Melayu  yang menjadi  pengeluar biji timah dan getah terbesar dunia. Secara tidak langsung, penubuhan ini sebenarnya mengukuhkan  pertahanan British di Tanah Melayu dan Rantau Asia Tenggara. Selain itu, Malayan Union akan mewujudkan satu pentadbiran  yang cekap dan seragam seterusnya  menyediakan Tanah Melayu ke arah berkerajaan sendiri.

     Status Tanah Melayu apabila Malayan  Union ditubuhkan berubah. Pentadbiran    Malayan Union telah mengubah status Tanah Melayu daripada negeri  naungan   Inggeris kepada  Tanah  Jajahan Mahkota.  Negeri   Naungan  merupakan  negeri yang dilindungi  oleh British dan raja-raja Melayu masih menjadi ketua negeri. Tanah Jajahan Mahkota ialah negeri yang diperintah oleh British secara langsung dan berada  di bawah  Parlimen  British.  Malayan  Union juga   mewujudkan satu pentadbiran yang  bersifat kesatuan.  Pembentukan Malayan Union merupakan usaha yang dilakukan oleh pihak British untuk mengukuhkan pengaruh politik dan ekonomi mereka di Tanah Melayu. Secara langsung, Malayan Union merupakan satu bentuk penjajahan secara mutlak oleh pihak British. Tanggal 23  Januari  1946, Dato’ Onn  Ja’afar telah  menulis surat kepada Utusan Melayu menyeru orang Melayu agar mengadakan kongres dan menubuhkan United Malays Organisations sebagai pertubuhan yang menentang  Malayan  Union.  Raja-raja  Melayu seterusnya mengambil tindakan membantah Malayan Union. Sultan Johor telah menghantar surat kepada  Setiausaha  Tanah Jajahan. Raja-raja Melayu sebenarnya dipaksa  menerima gagasan Malayan Union. Orang Melayu juga menyuarakan bantahan secara berterusan melalui akhbar seperti Majlis, Utusan Melayu, dan Warta Negara. Majlis merupakan akhbar yang mula-mula menyeru orang Melayu  menentang rancangan Malayan  Union. Pada 12  Oktober 1945,  Utusan Melayu menyeru supaya raja-raja Melayu memikirkan kesannya jika Malayan Union tidak ditentang.  Selain itu, orang  Melayu  turut mengadakan  demonstrasi  secara  aman   bagi membantah cara Sir Harold MacMicheal memperoleh tandatangan raja-raja Melayu. Beberapa tempat seperti di Alor Star, Kota Bharu, dan  Johor  Bahru diadakan demonstrasi bagi mengecam MacMicheal. Mereka juga membantah Malayan Union yang akan menghapuskan kedaulatan negeri-negeri Melayu dan kedudukan mereka sebagai anak negeri. Penentangan bertambah serius apabila persatuan-persatuan Melayu ditubuhkan atau dihidupkan  semula sebagai alat menentang Malayan Union   secara berorganisasi. Antara persatuan Melayu tersebut ialah Persatuan Melayu Terengganu dan Persatuan Kebangsaan Melayu Selangor. Persatuan-persatuan Melayu  menghantar telegram serta surat bantahan ke Pejabat Tanah Jajahan di London. Persatuan tersebut menolak sama sekali pentadbiran Malayan Union.

KUALA LUMPUR: Two men were separately charged in the Sessions Court here Friday with human trafficking and reaping profit from the activity. Mohd Nazeri Mat Hussein, 50, of Rantau Panjang, Kelantan, is alleged to have trafficked a Myanmar, Mohd Ikbal Mohd Ali, 29, behind the wholesale market complex at KM12, Jalan Ipoh, Sentul, at 11:30am on April 22 (Bernama News, 2009).

There are many source and causes of human trafficking in Asian such as China, Vietnam, Thailand, Philippines, Indonesia, Cambodia, and Malaysia. We need to find out why this problem exists, what can be done to overcome it and what are the protection and prevention.

There are many source and causes of why human trafficking happened in Asian. One of the source human trafficking is recruited by false promises. Many people are recruited by false promise of employment and are later coerced into prostitution or forced labor. Many women are girls are trafficked by international criminal syndicates. Children are sometimes recruited by traffickers who promise their parents that their children can send remittances back home. Besides that, women and men are trafficked for labor as factories and construction or domestic servants. Sometimes, they are recruited through fraudulent marriage, licensed and unlicensed migrant labor recruiting agencies (Joyce, 2009).

For example, a small number of Malaysian women and children, primarily of Chinese ethnicity, are trafficked for sexual exploitation in Singapore, Macau, Hong Kong, Taiwan, and Japan. The Ministry of Foreign Affair and NGOs estimate that fewer than 100 Malaysian women were trafficked abroad during 2006 and that the number had declined in recent years.

One of the causes of human trafficking in Asia is little education. Furthermore, they are lack of awareness of trafficking. For example, there are many causes of human trafficking in China. The Chinese NGO, All-China Women’s Federation, reports rapid economic development along China’s east coast and 150 surplus laborers in rural areas have resulted in massive internal migration (Joyce, 2009).

For the causes of human trafficking in Vietnam are different. UNICEF argues that the causes are poverty, little education, lack awareness of trafficking, family conflict, shared and difficult-to-police border between the two countries.

There are many actions to overcome and reduce this problem. One of the action to overcome this problem is the government has taken the action to protect the trafficking victims. The government supports shelters where victims receive psychological counseling, food, board, and medical care. The government also collaborates with the International Organization for Migration to set up transit facilities and shelters. For example, the Chinese Government provides short-term shelters and medical care to trafficking victims along the southern border provinces and in Guangzi(Mangy, 2007).

While, to reduce the human trafficking cases, the government also has taken the prevention. The Vietnamese Government continues to support an array of projects to prevent human trafficking. The goverment has developed a number of awareness raising projects, and vocational training for teenage girls in high-risk areas. The goverment has also created a llegal handbook for judges and prosecutors and collaborated with NGOs to train law enforcement.

The statistic for human trafficking in Asia is very higher. Estimates as high as 80% of trafficking victims are women and over-50% in slavery was children. The Philippines is a source, transit, and destination country for human trafficking. The number of Philippine and foreign child victims in the Philippines range from 20,000 to 100,000. Foreign tourists, particularly other Asians, sexually exploit women and children in the Philippines (Dough, 2008).

There are at least 30 million victims of moden day slavery in the world today. UNICEF estimates that human trafficking generates approximately $9.5 billion each year. It is second only to drug trafficking in international crime. There are some 2.5 million people are being trafficking.

Thus, it is evident that lack of awareness of trafficking and little education are the main causes for human trafficking happened. To overcome this problem, the U.S Department of State recommends that all country should take significant measures to improve in these areas revise its anti-trafficking provisions to align with its international obligations, including prohibiting the commercial sexual exploitation of children under age 18 and all forms of forced labor and proceed with its plans to finalize and adopt the National Action Plan.

References

Dough, N.(2008). Human trafficking statistics. New York: SAGE.

Joyce, H.(2009). Human trafficking(in the news). The Rosen Publishing Group: UK.

Mangy, L.(2007). Human trafficking(in Asian). Will an Publishing: London.

Rohana Mustaffa(2009, July 10). Two men charged with human trafficking. Bernama News. From http://www.bernama.com.my